صرف برخی از اقدامات خوب مانند طبیعی کردن بخش های کوچک رودخانه ها یا تعیین زمین هایی که کاربرد بسیار کمی دارند ، کافی نیست. برای تشکیل راهروهای سبز از ارتفاع کم تا ارتفاع زیاد ، از جنوب به شمال - برای مثال ، باید زمین را اختصاص دهیم و بخریم. به منظور تسهیل در مهاجرت گونه ها در مواجهه با نبرد از دست رفته در برابر تغییرات آب و هوایی - و غیره

این باید یک سناریوی برد-برد باشد. زمین های بیشتری به نفع همه گونه ها از جمله انسان به طبیعت وحشی اختصاص یافته است.

نباید پول خرج کردن بر اساس حمایت سیاسی یا به سمت پروژه هایی که قبلاً تأمین مالی شده اند یا واقعاً معقول نیستند ، رخ ندهد.

از قبل مشخص است که اکثر دانشمندان بر این عقیده هستند که ما به اندازه کافی برای صرفه جویی در تنوع زیستی انجام نمی دهیم. اما ممکن است همه آنها درمورد برنامه دقیق عمل توافق نکنند. این منطقی است که منابع را به پروژه های مختلف متفاوتی تبدیل کنیم. یکی از این پروژه ها ، ساخت دریاچه های کوچک با جزایر است تا به پرندگان تغییر کند تا دوباره برگردند و پرورش یابند.

این مسئله دیده نمی شود که کاری انجام دهیم بلکه در واقع نجات آن گیاهان و حیوانات است.

برخی از کشورها این هدف را دارند که 2٪ از درآمد ملی خود (تولید ناخالص داخلی) را صرف دفاع کنند. دفاع از تنوع زیستی کره زمین از اهمیت کمتری برخوردار نیست. ما 2٪ از تولید ناخالص داخلی را برای بهبود و حمایت از تنوع زیستی می خواهیم.

ما نمی توانیم انتظار صبر کردن را داشته باشیم ، بنابراین برنامه باید فوری باشد ، نه اینکه آهسته هزینه ها را در طی چند سال x افزایش دهیم.

برای حساب کردن به این هدف 2٪ ، باید همانطور که در بالا گفته شد ، یک پروژه شناخته شده باشد و مبتنی بر سیاست نباشد.